استوایی هستم یا قطبیت دارم؟

در نظر سهراب عشق یعنی فهمیدن و نه هر فهمیدنی بلکه فهم دقیق و درست. و این تعبیر رو در همه جای اشعارش استفاده کرده. دقت کنیم به تضاد این دو قطعه:

1. بینش همشهریان، افسوس! بر محیط رونق نارنج‌ها خط «مماسی» بود.

2. آنوقت من مثل ایمانی از تابش «استوا» گرم، تو را در سرآغاز یک باغ خواهم نشانید.

فقط این نکته رو یاداوری کنم که «استوا» جایی است که نور خورشید در مستقیم‌ترین خط به زمین می‌تابه پس بیشترین نزدیکی هم همینجا رخ میده و نزدیکی بیشتر یعنی درک بیشتر. «مماس» هم که اصلا ارتباط برقرار نمی‌کنه. برای «مماس» افسوس به کار می‌بره و برای «استوا» ایمان.