صدای پای آب __ 7

زندگی چیزی بود، مثل یک بارش عید، یک چنار پر سار
زندگی در آن وقت، صفی از نور و عروسک بود
یک بغل آزادی بود
زندگی در آن وقت، حوض موسیقی بود
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

این چند مصراع، از زبانی گفته شده که کودکی رو از زاویه ای فیلسوفانه، توصیف می کنه و نه از زبان خاطرات کودکی و نه به زبان کودکی .
سهراب در این جا فراقت دنیای کودکی رو به زیبایی توصیف می کنه، از بجا موندن خاطره تکرار عیدها در دوران کودکی،  همه ما خوب می دونیم که عید برای بچه ها معنی دیگه ای داره و برای همین بچه ها منتظر عید هستن و بارش عید به نظر من، خاطره های پی در پی عید، هست .

یک چنار پر سار، منظور دنیای ما آدم هاست اما چرا پر سار ؟ وقتی پر از سار هست، پر از شلوغی ِسر و صداست . دنیای بچه ها هم همینطوره .

صفی از نور و عروسک : سهراب در دوران کودکی از هر شیء و هر اتفاق ساده ای می تونسته الهام بگیره، خب یه کودک در روزمرگی کودکانه اش به مراتب و به صورت متعدد، با اشیاء مخلتف و اتفاقات مختلف روبرو میشه و سهراب از این رودرو شدن با جهان اطرافش، دریافت های عمیقی داره، دریافت های عرفانی و نورانی .

یک بغل آزادی : این بیان، آزادی کودکانه رو محسوس تر می کنه، و احساس فراقت رو منتقل می کنه و همیچنین، کودک با آزادی جسمی و ذهنی، هر چیزی رو می تونه در دست بگیره دوست داشته باشه و یا متنفر باشه .

حوض موسیقی : از دید میثم، سهراب بر این عقیده است که در دوران کودکی هر چیزی با کودک صحبت می کنه و این صحبت کردن، بسیار ساده انجام می گیره و نیازی نیست که انسان سعی بکنه با محیط اطرافش رابطه برقرار بکنه، محیط به خودی خود درای کلام هست .
سهراب معتقده که کودکی به زبان محیط نزدیک تر هست، اما چرا ؟
یک کودک دنیای کودکانه داره و براحتی دنیای خودش رو، کودکانه لمس می کنه و بهتر بگم، زندگی کودک، کودکانه است . اما زندگی بزرگ ترها، شاید به اندازه اونها نیست . ارتباط کم رنگ بزرگ ترها با محیط اطرافشون باعث شده که ارتباط کودکانه کودک با محیط اطرافش، ارتباطی سعادت مند تلقی بشه .